PROIEKTUAKOinez hasi… eta hegan bukatu!

Oinez hasi… eta hegan bukatu!

Amaya Lubeigt eta Wilfried Van Poppel 'Five days to Dance' dira, eta ikastetxeei beren egunerokotasuna astebetez aldatzea proposatzen diete, ikasleak koreografia-sorkuntza bateko protagonista bihurtzeko

Olabideko DBHko 3. mailako ikasleak dantza entseguetan./ Yone Estivariz

Astelehena da, eta Amaya Lubeigt eta Wilfried Van Poppel koreografo bikotea Gasteizko Olabide ikastolara iritsi dira. Aurretik, 5 egun bizi izango dituzte, eta 30 minutuko koreografia bat erakutsi beharko diete DBHko hirugarren mailako 80 ikasleri, denbora horretan zehar ohiko ikasgai arautuak utziko baitituzte “Five days to Dance” proiektuan zentratzeko. Agian inoiz dantzatu ez duten gazteak, bosgarren eta azken egunean dantzaldia jendaurrean aurkeztuko dutenak. 

Wilfried eta Amaya koreografoak eta dantzariak dira Bremenen, Alemanian. Gizona, holandarra, emakumea, euskalduna. 2008tik Van Poppelek 2003an sortutako ‘de LooPERS Tanztheater‘ konpainian lan egiten dute elkarrekin. Duela urte batzuk inoiz dantza egin ez zuten pertsonekin hasi ziren lanean. Ordutik Alemanian egiten dute, baina baita Europa osoko beste hiri askotan ere, Bartzelonan, Valentzian edo Gasteizen, besteak beste.

Amaya Lubeigt eta Wilfried Van Poppel./ Yone Estivariz

Dokumental arrakastatsua

‘Five days to Dance ‘dokumentalaren arrakastaren ondoren hasi zen dantzari hauen joan-etorria. “Rafa Moles, filmaren zuzendaria, gure laguna da aspalditik. Egun batean, hizketan, ikastetxe ezberdinetan egiten ari ginen proiektua kontatu genion. Hilabete batzuk geroago deitu zigun, eta esan zigun horren inguruko dokumental bat egin nahi zuela “, dio Amayak. Hasieran erokeria iruditu zitzaiena, esperientzia “sinestezina” izan zen azkenean. 2014an estreinatu zen filma, eta, une horretatik aurrera, dozenaka ikastetxek interesa agertu zuten proiektuaren inguruan. Ikasturte bakoitzaren hasierarako, Amayak eta Wilfriedek urteko agenda osatua dute jada. 

Olabide ez da leku ezezaguna haientzat. Iaz egin zuten proiektua lehen aldiz, une horretan DBHko 3. maila ikasten ari ziren ikasleekin. “Esperientzia ikaragarria izan zen“, deskribatzen du Ziortza Gilek, Olabideko zuzendariak. “Haurrak beren arteko gatazkak hasten diren adinean daude. Nabaritu dugu jarduera horren ostean talde gisa gehiago batzen direla, eta, beraz, ez dugu zalantzarik izan errepikatzeko “.

Olabideko DBHko 3. mailako ikasleak dantza entseguetan./ Yone Estivariz

Profesionalak ez direnekin lan egiteko erronka

Wilfried eta Amayarentzat aste bakoitza da erronka bat. “Profesionalak ez direnekin lan egitea asko gustatzen zaigu. Koreografia batzuk 30 aldiz baino gehiagotan egin ditugu, eta talde bakoitza hain da desberdina! “, onartzen du. “Gazte gehienek ez dute inoiz dantzarik egin, eta biluzik sentitzen dira, baina biluztasun horretan, hain gara politak…”.

Lanerako metodologia berbera da ikastetxe guztietan. Astelehenetan, heldu bezain laster, Amaya eta Wildried ikasleak dantzaren munduan sartzera gonbidatzen dituzte. Erreakzioak, edozein hiri izanda ere, oso antzekoak izaten dira beti: beren gorputza erakusteko lotsa, dantza gustuko ez izateari beldurra, gaizki egiteari, isekei eta ezezaguna denari beldurra. “Haien mugarik handiena lotsa da; beraz, beti esaten diet lotsa zaborretara botatzeko, hasi aurretik“, azaltzen du Wilfriedek. Berotu eta koreografiaren zatirik zailena ikasten hasten dira, “Erronka handia jartzen diegu aurrean, exijentzia maila altua dela jakin dezaten, erne eta bizi  egon daitezen”.

Olabideko DBHko 3. mailako ikasleak dantza entseguetan./ Yone Estivariz

Asteartean, taldea azpitaldetan banatu eta bakoitzak dantzaren zati bat muntatzen du, beren ideia propioak ekarriz eta dantza bere kezka eta gustuetara egokituz. Asteazkenean, neskek eta mutilek bakoitza bere aldetik egiten dute lan, “Oso ondo datorkie sexuen araberako banaketa hau. Batez ere neskei, lan egiteko orduan hobeto sentitzen baitira “, onartzen du Amayak. Ostegunean koreografiaren azken zatia ikasi eta aurreko egunetan entseatzen joan diren puzzlearen pieza bakoitza batzeko unea da. Ostiralean azken entsegua eta emanaldia egiten dira

Gorputza erreminta gisa

Baina azken errepresentazioarn aurreko bidea gogorra eta korapilatsua da. Amayak azaltzen duenez, nerabeek, oro har, ez dute inolako harremanik beren gorputzarekin, “Ez dute haren gaineko kontrolik, ez dira ohartzen zer egin dezaketen berarekin. Gainera, gelan hainbeste ordu eserita pasatzean, gorputzari mugitzeko berezko bultzada kendu egin diogu. Dantzan, zure tresna bakarra zure gorputza da. Lor dezaketen guztia deskubritzen duten unean, dir-dir egiten dute”. 

Olabideko DBHko 3. mailako ikasleak dantza entseguetan./ Yone Estivariz

Wilfriedek eta Amayak hautsi egiten dute, dantzaren bidez, ikasle bakoitzak urtean zehar bizkarrean zintzilik daraman etiketa. Horrela, bat-batean gerta daiteke klaseko pertsonarik lotsatiena dantzarako trebetasunengatik nabarmentzea, koreografia egiteko lehen lerroan jartzera ausartuz. 

Van Poppelek onartzen du bost egun denbora gutxi dela dantzari bihurtzeko, baina ikasteko eta beren burua deskubritzeko denbora nahikoa dela. Gainera, dantza “bakarrik” ez dela azpimarratu du. “Elkarrekin lan egitea da, pazientzia izatea, besteei laguntzea. Jardueretan inplikatzen ikasi behar dute, taldeak funtziona dezan. Hau kartaz eginiko dorre bat bezalakoa da; karta bat erortzen bada, dorre osoa erortzen da “. 

Ez dira pedagogoak, ezta irakasleak ere, eta dantzariak “soilik” izateak gazteei segurtasuna ematen diela diote. “Haurrak txikiak direnean, irakaslearengandik ikasten dute, baina nerabeak direnean, gauzak beren buruari planteatzen hasten dira, eta profesional batek beraiekin bere bizi-esperientzia partekatzeak liluratu egiten ditu. Garatzeko behar dituzten bizipenak dira “, dio Lubeigtek. 

Amaya Lubeigt eta Wilfried Van Poppelek dantzaldiari buruzko argibideak ematen dizkiete ikasleei./ Yone Estivariz

Ikastetxe eta hezitzaile askok argi dute arteak ikasgeletan sartzearen garrantzia. Ildo horretan, Olabide ikastolak Batxilergo Artistikoa ikasteko aukera eskaintzen du ikasturte honetatik aurrera, “Gure hezkuntza programazioan oso presente izan ditugu beti kultura eta artea. Interes artistikoak dituzten ikasleei erantzuna eman behar diegu “, dio Ziortzak. “Ikasturte bakoitzean, batez beste, 100 ikasle ditugu; seguruenez horietako asko arteen munduan arituko dira. Ezinbestekoa da horretarako prestatzea “, onartzen du.

Ikasgeletan arteak sartzeko hesia

Proiektua aurrera ateratzeko oztopoa askotan gurasoengan aurkitzen dute. Amayak pena handiz gogoratzen du nola halako batean eskola batek zerua eta lurra mugitu zituen proiektua egin ahal izateko finantzaketa bila. Zuzendaritza familiekin bildu zenean, “Five days to dance” zertan zetzan azaltzeko asmoz, haiek ezezkoa eman zuten, eta proiektua ezin izan zen gauzatu.

“Baina honek zertarako balio du? Galdetzen digute maiz. Askok pentsatzen dute beren seme-alabek ikasi eta ikasi besterik ez dutela egin behar, eta ez da horrela. Proiektu honek matematika klase baten balio bera du, pertsona gisa hazten, beren irudimena erabiltzen eta nortasuna indartzen laguntzen dielako”, dio dantzariak. “Azken emanaldia ikusten dutenean, familiak liluratuta geratzen dira, eta galdetzen digute nola den posible, bost egunetan, beren seme-alabek hori guztia ikastea lortu izana. Gure erantzuna beti da berdina: begiratu zein gaitasun handia duten, konfiantza izan beraiengan eta babesa eman”.

Olabideko DBHko 3. mailako ikasleak dantza entseguetan./ Yone Estivariz

Eta zer geratzen da 5 egun hauen ondoren? “Haurrak sentipen bikainarekin geratzen dira. Bakoitzak esperientzia altxor gisa gordetzen du, eta behar duenean erabiliko du. Garaipena, borroka, ondo pasatzea… Hori dana geratzen zaei. Guk haziak ereiten ditugu eta hazten uzten diegu. Haurrak oso esker onekoak dira eta horrek indarra ematen digu astero jarraitzeko”, dio Amayak.

Azken emanaldiaren ondoren, Wilfried eta Amaya Bremenera itzultzen dira familiarekin, atseden hartzen dute asteburuan, eta hurrengo astelehenean dozenaka gazte ezezagunen aurrean aurkezten dira, lotsaz eta beldurrez beterik hauek, baina baita ikasteko eta bere burua deskubritzeko irrikitan.

Esta web utiliza Cookies propias y de terceros para ofrecerte una mejor experiencia y servicio. Si continúas navegando, aceptas el uso que hacemos de ellas. Puedes cambiar la configuración de cookies en cualquier momento.<BR> Cookie propioak eta hirugarrenenak erabiltzen ditugu esperientzia eta zerbitzu hobea eskaintzeko. Nabigatzen jarraitzen baduzu, horiek erabiltzea onartzen duzu. Konfigurazioa aldatu nahi baduzu, hurrengo linkaren bitartez egin dezajezu. Cookien politika ikusi Ver política de Cookies / Cookien politika ikusi

Los ajustes de cookies de esta web están configurados para "permitir cookies" y así ofrecerte la mejor experiencia de navegación posible. Si sigues utilizando esta web sin cambiar tus ajustes de cookies o haces clic en "Aceptar" estarás dando tu consentimiento a esto.

Cerrar